Z przykrością informuję, ale może dla niektórych z zadowoleniem, że zapowiadana sesja poświęcona 75 ROCZNICY POWOŁANIA STOWARZYSZENIA LEKARZY SPORTOWYCH W POLSCE nie odbędzie się ! Zainteresowanym polecam lekturę artykułu Henryka Kuńskiego o powstaniu Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych (SLS).
StreszczenieZrealizowanie idei powołania organizacji polskich lekarzy sportowych, poprzedzały znaczące dla środowiska sportowo-lekarskiego wydarzenia. Były to: powołanie w 1934 r. referatu lekarskiego w PUWFiPW oraz wielokrotne zwiększenie w 1935 r. liczby poradni sportowo-lekarskich i znaczący udział w ich pracy lekarzy wojskowych, wykształconych w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. Pierwszy Zjazd Polskich Lekarzy Sportowych, połączony z organizacją SLS, odbył się w dniach 10-16 lutego 1937 r. w Worochcie. Pierwszym przewodniczącym Zarządu SLS został doc. dr Gustaw Szulc, dyrektor Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie. Doc. dr Władysław Dybowski, członek Zarządu FIMS został wiceprzewodniczącym Zarządu. Drugi Zjazd Naukowy Polskich Lekarzy Sportowych odbył się w Zakopanem w lutym 1939 r. Po drugiej wojnie światowej, już w styczniu 1947 r. z inicjatywy dr Juliusza Majkowskiego odbyło się zebranie reaktywujące SLS. Działalność SLS, koordynowana przez Zarząd Główny, realizowana była w Kołach Okręgowych w formie posiedzeń naukowych i organizacji przez najprężniej działające Koła, Walnych Zjazdów Stowarzyszenia wraz z Konferencjami Naukowymi Medycyny Sportowej. Kolejne Zjazdy odbyły się w Warszawie (1948, 1950, 1951), Poznaniu (1953), Krakowie (1957), Wrocławiu (1959) i Łodzi (1961). Znaczącą działalność wykazywały Koła warszawskie, poznańskie, krakowskie i wrocławskie oraz w pewnych okresach lubelskie, łódzkie, gdańskie i bydgoskie. W okresie powojennym na funkcję prezesa SLS wybierano: dr Juliusza Majkowskiego (1947-1948), dr Wacława Sidorowicza (1948-1949), ponownie dr Juliusza Majkowskiego (1949-1953), dr Zdzisława Zajączkowskiego (1953-1957) oraz doc. dr Eligiusza Preislera (1957-1961). Naturalne związki medycyny sportowej z innymi dziedzinami medycyny, w szczególności z medycyną pracy, fizjologią stosowaną i medycyną profilaktyczną uzasadniały rozszerzenie formuły członkowskiej Stowarzyszenia i przekształcenie go w Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej (PTMS). Przekształcenie było usankcjonowaniem dążeń środowiska sportowo-lekarskiego do nadania organizacji roli integrującej poczynania naukowe i organizacyjne w dziedzinie medycyny sportowej. Do formalnego przekształcenia doszło w wyniku uchwały IX Zjazdu SLS w Łodzi w listopadzie 1961 r. Pierwszym prezesem PTMS został wybitny fizjolog prof. Włodzimierz Missiuro.
Artykuł dostępny pod adresem:
http://www.medicinasportiva.pl/new/pliki/ms_2006_04_01_Kunski.pdf