[Narciarstwo]

Narciarstwo
Józef Czopik, Małgorzata Pasławska
Wydawca: PZWL
Warszawa 2011 , wydanie 1
 
Jest to popularnonaukowy poradnik napisany przez uznanego traumatologa i rehabilitanta sportowego oraz trenerkę narciarstwa alpejskiego. W książce znajdują się podstawowe wiadomości z zakresu anatomii, fizjologii i biomechaniki narządu ruchu. Autorzy dużo miejsca poświęcają odpowiedniemu przygotowaniu się do uprawiania narciarstwa. Prezentują różne ćwiczenia usprawniające określone partie mięśni, kładą nacisk na odpowiedzialne, mądre zachowanie się na stoku, przestrzegają przed brawurą, nadużywaniem różnych środków dopingujących, np. alkoholu. Z książki dowiemy się też, jakie są najczęstsze urazy i ich przyczyny. Ważną jej częścią jest rozdział poświęcony udzielaniu pierwszej pomocy przedmedycznej. Cennym uzupełnieniem tej publikacji jest zestaw całorocznych ćwiczeń opracowany przez austriackich szkoleniowców. Poradnik przeznaczony jest dla trenerów narciarstwa, lekarzy sportowych, fizjoterapeutów, a także dla osób rekreacyjnie uprawiających narciarstwo.

[Aleksandra Klejnowska-Krzyżańska]

Aleksandra Klejnowska-Krzyżańska (Zawisza Bydgoszcz) wywalczyła w dwuboju brązowy medal w kategorii 58 kg w mistrzostwach Europy w podnoszeniu ciężarów w Kazaniu. Zwyciężyła broniąca tytułu Białorusinka Nastazja Nowikawa.

[Zivile Balciunaite]

 ,,Mistrzyni Europy w maratonie Litwinka Zivile Balciunaite została zdyskwalifikowana na dwa lata za stosowanie doping. Po zwycięskim biegu w Barcelonie w lipcu ubiegłego roku w jej moczu wykryto znacznie podwyższony stosunek testosteronu do epitosteronu. (...)
- Zgodnie z obowiązującymi przepisami IAAF, Balciunaite oprócz dwuletniej dyskwalifikacji, musi także zwrócić złoty medal mistrzostw Europy - poinformował prezes litewskiej federacji Eimantas Skrabulis.''

,,Światowa Agencja Antydopingowa (WADA) zastanawia się nad zniesieniem badania próbki B. Miałoby to ułatwić całą procedurę oraz znacznie obniżyć koszty. Jednocześnie agencja nie chce zaszkodzić sportowcom, którym powinno przysługiwać prawo odwołania się. - Można dzięki temu znacznie zaoszczędzić, a w ostatnich trzech latach kontrekspertyza zawsze potwierdzała wyniki badań próbki A. Oczywiście były wyjątki, ale one dotyczyły raczej zaniedbań lub manipulacji - powiedział dyrektor generalny WADA David Howman podczas Kongresu Sport Accord w Londynie.Zasada ta miałaby obowiązywać od 1 stycznia 2015 roku. Znacznie wcześniej zostałyby natomiast wprowadzone nowe normy dotyczące otwierania próbek B. Nie mogłyby one przekroczyć siedmiu dni od wyniku badania próbki A.Głosowanie w tych kwestiach zostanie przeprowadzone w najbliższym czasie; dokładny termin nie został jeszcze podany.''

[Medycyna alternatywna w sporcie]

Medycyna alternatywna w sporcie
Ogorevc Marjan
Rok wydania: 2011
 Opis:
,,Medycyna alternatywna w sporcie łączy wiele tradycyjnych naturalnych metod leczenia, które rozwijały się przez tysiąclecia w Indiach, Chinach oraz najnowsze metody opracowane w ich oparciu i udoskonalone w naszych czasach. W niniejszej książce w kontekście doznawanych przez sportowców kontuzji autor wymienia również metody współczesnej medycyny konwencjonalnej. Specjalny rozdział zajmują alternatywne metody diagnostyczne sięgające duchowej sfery umysłu zawodnika, obejmujące także wyrównanie
poziomu energetycznego ciała oraz nadzór nad strumieniem świadomości, które włączył do swojej metody przygotowań sportowca do startu w zawodach. Książka opisuje również przykłady praktycznej pracy ze zdobywcą złotego medalu olimpijskiego w rzucie młotem Primožem Kozumsem. Opisuje także konkretne przykłady pomocy, jakiej udziela zwracającym się do niego zawodnikom.Marjan Ogorevc pisał z myślą zarówno o wysokiej klasy zawodnikach, jak i ludziach, którzy sportem zajmują się tylko w ramach
rekreacji..........................W książce znajdziemy wskazówki dotyczące leczenia kontuzji metodami innymi od tych, które oferuje medycyna konwencjonalna.........Nadchodzi czas, kiedy środki farmakologiczne stosowane dotychczas w celu poprawy wydolności i wyników sportowych zawodnika nie będą więcej zagrażały jego zdrowiu. Niniejsza książka stanowi jeden w pierwszych kroków na drodze do osiągnięcia wyznaczonego celu.''

[biegacz narciarski Mika Myllyla]

,,Słynny były biegacz narciarski Mika Myllyla przyznał, że w czasie kariery stosował EPO.
Myllyla to mistrz olimpijski z Nagano i czterokrotny mistrz świata w biegach narciarskich. Swego czasu fiński zawodnik został zdyskwalifikowany za stosowanie innej niedozwolonej substancji - HES. 41-letni były gwiazdor sportów zimowych przyznał się również do stosowania EPO. Doktor Timo Seppala z Fińskiej Agencji Antydopingowej (FINADA) uważa, że to najprawdopodobniej najważniejsze dopingowe wyznanie w historii fińskiego sportu. - To jest całkowicie zaskakujące, że sportowiec takiego kalibru jak Myllyla wypowiedział takie słowa. Oczywiście to znakomicie, że się przyznał do stosowania zakazanych substancji. ''
Wyrzuty sumienia??

[4. Tomasz Sikora]

4. Tomasz Sikora
Biathlon jest chyba najbliższy biegom narciarskim. Dlatego też sporo na temat działania leków dla astmatyków mógłby powiedzieć Tomasz Sikora. Tak, on też chorował i zdobywał medale na największych imprezach. Czy astma w jakiś sposób umniejsza jego sukcesy?
Idąc tokiem rozumowania Justyny Kowalczyk i trenera Wierietielnego możnaby tak stwierdzić. Jednak polska biegaczka nigdy nie zająknęła się na temat swojego kolegi. Biathlon również wymaga ogromnego wysiłku.  Gdyby leki na astmę rzeczywiście miały tak wielki wpływ na wyniki, to Sikora pewnie byłby mistrzem olimpijskim. Choć medali ma w swoim dorobku dużo, to był to efekt ciężkiej pracy, a nie lekarstw.
Z powodu "norweskiej" afery ludzie chorzy na astmę zaczynają być traktowani jak niepełnosprawni. Tymczasem w Polsce lekarze od wielu lat namawiają dzieci z tą chorobą do uprawiania sportów.Znani sportowcy są dowodem na to, że z astmą można normalnie żyć. Ataki Kowalczyk na Bjoergen zaczynają być niesmaczne. W dodatku mogą spowodować, że młodzież chora na astmę - już na starcie - porzuci sport.Choroba u wszystkich powinna być leczona. Jeśli nie jest, ci ludzie cierpią. Sportowcy powinni być traktowani tak samo jak inni, a nie gorzej, dlatego że są sportowcami. To podstawowe założenie - mówi w "Gazecie Wyborczej" profersor Marek Kowalski.

[3. Leszek Blanik]

3. Leszek Blanik
Kolejnym złotym medalistą z tą "niewygodną" chorobą jest Leszek Blanik. Polski gimnastyk dziś już jest na sportowej emeryturze, ale i on przez całą karierę musiał walczyć z astmą. Jego wyniki
także są dowodem na to, że z tą chorobą można normalnie trenować
Jego dyscyplina wymaga zupełnie innego wysiłku. Dlatego też ciężko mówić, czy astma miała jakikolwiek wpływ na osiągane wyniki. Choć otrzymał zgodę na stosowanie leków, to był stale kontrolowany. Ewentualne przekroczenie normy groziłoby dyskwalifikacją, jak w przypadku normalnego dopingu. Co sądzi o rzekomej i nieuczciwej walce Kowalczyk z Bjoergen?
Można lekko rzucić, że ktoś, kto bierze takie leki, zwiększa wydolność o 20, czy 30 procent. Ale prawda jest taka - i o tym mówią wszyscy eksperci - że te leki tylko przywracają chorej osobie normalne funkcjonowanie organizmu. Jeśli zastosowałby je zdrowy człowiek, oczywiście w wyznaczonych dawkach, nic by na tym nie zyskał.

[Robert Korzeniowski]

2. Robert Korzeniowski
Czterokrotny złoty medalista IO przeszedł tysiące kilometrów. Dzięki temu stał się sławny w całym kraju i dziś wciąż jest poważany w środowisku sportowym. Także u niego wykryto astmę i to w bardzo młodym wieku.
Korzeniowski miał zaledwie kilkanaście lat, gdy lekarze stwierdzili u niego taką przypadłość. Mimo to realizował się w sporcie pokazując, że ta choroba wcale nie przekreśla szans na osiąganie sukcesów. W chodzie był bezkonkurencyjny, ale rywale nigdy nie zarzucili mu "legalnego dopingu" z powodu astmy. Dlatego, gdy słyszy krytykę z ust Kowalczyk szybko się denerwuje.
Nie życzę Justynie takiej choroby - przyznał w jednym z wywiadów.
Lekarstwa sprawiły, że mógł brać udział w zawodach na takich samych zasadach, jak zdrowi sportowcy. U niego wykryto astmę powysiłkową i bez farmaceutycznego wspomagania ryzykowałby zbyt wiele.
Człowiek ma trudności z oddychaniem, jest za mało powietrza. Kilka razy inhalacja uratowała mi życie - wyznał Korzeniowski w "Gazecie Wyborczej"

[1.Otylia Jędrzejczak:]

NASI SPORTOWCY ASTMATYCY
1.Otylia Jędrzejczak:
,,Uważam, że astma to choroba, która nie zabrania uprawiania sportu. Mój przykład pokazuje, iż można być sportowcem na najwyższym poziomie. Lekarstwami pomagałam sobie tylko w tych najtrudniejszych momentach. Wbrew opiniom nie podniosło to moich wyników w górę i byłam na równi ze zdrowymi rywalkami. Leki nam pomagają w tym, aby być na tym samym poziomie, co ludzie bez astmy - wyznała Otylia Jędrzejczak w ramach akcji "Aktywni z astmą".

[Gilles Villeneuve]

8. Gilles Villeneuve - kierowca F1 (kwalifikacje do GP Belgii - 1982)
Nazwisko znajome? Macie rację Gilles Villeneuve był ojcem Jacques’a, który w 1997 roku sięgnął po mistrzostwo świata F1. Gilles stracił życie w kwalifikacjach do GP Belgii w 1982 roku. Kanadyjczyk na jednym z zakrętów zahaczył o koło
 Jochena Massa, co sprawiło, że jego bolid dosłownie wystrzelił w powietrze niczym rakieta. Po drodze zrobił jeszcze kilka koziołków, po czym wyrzucił ciało kierowcy na zewnątrz. Dla Villeneuve’a nie było już ratunku.

[Roland Ratzenberger]

7. Roland Ratzenberger - kierowca F1 (kwalifikacje do GP San Marino - 1994)
Austriacki kierowca - przed Senną - stał się ofiarą toru w San Marino. Dosłownie dzień przed śmiertelnym wypadkiem Brazylijczyka, Roland Ratzenberger - na skutek awarii przedniego skrzydła - uderzył w betonową ścianę z prędkością 314 km/h, doszczętnie rozbijając bolid. Po zaledwie siedmiu minutach pobytu w szpitalu lekarze zaprzestali akcji ratującej życie

[. Paul Dana]

6. Paul Dana - kierowca IndyCar (Indy Racing League w Homestead - 2006)
Trening do pierwszego wyścigu Indy Car Racing w 2006 roku okazał się ostatnim w życiu młodego i utalentowanego Paula Dana. Zawodnik Rahal Letterman Racing z ogromną prędkością uderzył w stojący na torze - po wypadku - bolid rywala, wzbił się w powietrze i zatrzymał się na bandzie. Zmarł w szpitalu Jackson Memorial Hospital w Maimi kilka godzin później.

[Pierre Levegh]

5. Pierre Levegh - kierowca wyścigowy (24-godzinny wyścig Le Mans - 1955 rok).
Gdyby kibice, którzy chcieli zobaczyć na żywo 24-godzinny wyścig Le Mans, wiedzieli, co miało się wtedy wydarzyć, z pewnością pozostaliby w domach. Rok 1955 był z pewnością najczarniejszym w historii wyścigów samochodowych. Jakieś dwie godziny po starcie Pierre Levegh dosłownie wleciał swoim Mercedesem w tłum fanów, zabijając przy tym siebie i kolejne 83 osoby

[Carlos Pardo]

4. Carlos Pardo - kierowca Nascar (Meksyk - 2009)
Pośmiertnie wygrać wyścig? Coś takiego przydarzyło się właśnie Carlosowi Pardo. Zawodnik prowadził na ostatnim okrążeniu wyścigu Nascar w Meksyku, kiedy został zaczepiony przypadkowo przez rywala. Jego samochód z prędkością 190 km/h uderzył w bandę oddzielającą tor od alei serwisowej, zamieniając się w pył! 45 minut później zmarł, a władze wyścigu przyznały mu zwycięstwo.